هر وقت جایی صحبت کم آبی و صرفه جویی و بحران آب میشد، با خیال راحت با خودم می گفتم: من که کوتاهی نکردم و همیشه حواسم به درست مصرف کردن آب بوده. لااقل وظیفه ام را انجام داده ام.
امروز صبح متوجه شدم فشار آب خیلی کم شده. وقتی اینطور می شود یعنی چند دقیقه دیگر آب قطع می شود و معمولاً هم حدود یک ساعت. چند بطری آب برداشتم و مشغول ادامه ی کارهایم شدم. قطعی آب بیشتر طول کشید، حدود سه ساعتی شد و من با همان چند بطری آب همه ی کارهایم را کردم. گوشت های خرد شده را شستم، غذا پختم، خاکشیر خانوم کوچولو را هفت شور کردم و حتی سهمیه ی آب بازی خانوم خانوما را هم لحاظ کردم. داخل قوری کوچولویش آب می ریزد و آن را از قوری می ریزد داخل لیوان، بعد برمی گرداند داخل قوری، دوباره می ریزد داخل لیوان و شاید صد بار این کار را تکرار می کند و هر دفعه مقداریش زمین می ریزد تا تمام شود!
خلاصه که چنان دقت و ظرافتی در استفاده از آب نشان می دادم که برای خودم هم عجیب بود که اینطور هم می شود صرفه جویی کرد.
بحران آب را جدی بگیریم، ما زن ها نقش مهمی داریم...